до́ктарка гл. дакторка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́ктарка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. до́ктарка до́ктаркі
Р. до́ктаркі до́ктарак
Д. до́ктарцы до́ктаркам
В. до́ктарку до́ктарак
Т. до́ктаркай
до́ктаркаю		 до́ктаркамі
М. до́ктарцы до́ктарках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́ктарка ж., прост., см. дакто́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́ктарка,

гл. дакторка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакто́рка і до́ктарка, -і, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

Жанчына-ўрач.

Прыступіла да працы новая д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакто́рка і до́ктарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жанчына-ўрач. [Дачка нарадавольца] была ўжо не першай маладосці, працавала дакторкаю ў адной з земскіх бальніц. Колас. Вінцусь ураз пазнаў у жанчыне доктарку, што лечыць яго Зоську. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

врачи́ха прост. урачы́ха, -хі, ж., ле́карка, -кі ж., до́ктарка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́кторша прост.

1. (женщина-врач) дакто́рка, -кі ж., до́ктарка, -кі ж.;

2. (жена доктора) до́ктарыха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)