до́вод до́каз, -зу м.; до́вад, -ду м.;

приводи́ть до́воды прыво́дзіць до́казы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

До́вад ’довад, доказ’ (БРС). Рус. до́вод, укр. до́від, польск. dowód, чэш. důvod, балг. до́вод і г. д. Ужо ў ст.-рус. мове доводъ ’тс’. Паводле Слаўскага (1, 158–159), агульнаславянскае ўтварэнне. Гл. яшчэ Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 149 (ад дзеяслова доводити). У Трубачова (Эт. сл., 5) няма (відаць, не лічыцца праславянскім).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неабвярга́льны неопровержи́мый;

н. факт — неопровержи́мый факт;

н. до́вад — неопровержи́мый до́вод

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неадхі́льны

1. неустрани́мый;

~ная перашко́да — неустрани́мое препя́тствие;

2. неотрази́мый;

н. до́каз — неотрази́мый до́вод

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доказа́тельство ср. до́каз, -зу м.; (довод) до́вад, -ду м.;

веще́ственное доказа́тельство юр. рэ́чавы до́каз;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́каз, -зу м.

1. до́вод; доказа́тельство ср.;

2. доказа́тельство ср.; свиде́тельство ср.;

○ рэ́чавы д. — веще́ственное доказа́тельство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неопровержи́мый неабве́ржны; (неоспоримый) бясспрэ́чны;

неопровержи́мый до́вод неабве́ржны (бясспрэ́чны) до́вад;

неопровержи́мый факт бясспрэ́чны (неабве́ржны) факт;

неопровержи́мая и́стина бясспрэ́чная (неабве́ржная) і́сціна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убеди́тельный

1. перакана́ўчы;

убеди́тельный до́вод перакана́ўчы до́вад;

2. (настоятельный) вялі́кі, мо́цны, ве́льмі вялі́кі, ве́льмі мо́цны;

убеди́тельная про́сьба вялі́кая (ве́льмі вялі́кая) про́сьба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

резо́н м., разг.

1. (разумное основание) ра́цыя, -цыі ж., слу́шнасць, -ці ж.;

нет никако́го резо́на так де́лать няма́ нія́кай ра́цыі гэ́так рабі́ць;

2. (довод) уст. до́вад, -ду м.;

не принима́ть резо́нов не прыма́ць до́вадаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)