дзі́чкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дзі́чкавы |
дзі́чкавая |
дзі́чкавае |
дзі́чкавыя |
| Р. |
дзі́чкавага |
дзі́чкавай
дзі́чкавае |
дзі́чкавага |
дзі́чкавых |
| Д. |
дзі́чкаваму |
дзі́чкавай |
дзі́чкаваму |
дзі́чкавым |
| В. |
дзі́чкавы (неадуш.)
дзі́чкавага (адуш.) |
дзі́чкавую |
дзі́чкавае |
дзі́чкавыя (неадуш.)
дзі́чкавых (адуш.) |
| Т. |
дзі́чкавым |
дзі́чкавай
дзі́чкаваю |
дзі́чкавым |
дзі́чкавымі |
| М. |
дзі́чкавым |
дзі́чкавай |
дзі́чкавым |
дзі́чкавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
1. Дзікае, непрышчэпленае пладовае дрэва.
2. Плод такога дрэва.
Дзічкі смачныя тады, калі ўлежацца.
|| прым. дзі́чкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дичко́вый сад. дзі́чкавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)