дзіця́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіця́чы дзіця́чая дзіця́чае дзіця́чыя
Р. дзіця́чага дзіця́чай
дзіця́чае		 дзіця́чага дзіця́чых
Д. дзіця́чаму дзіця́чай дзіця́чаму дзіця́чым
В. дзіця́чы (неадуш.)
дзіця́чага (адуш.)		 дзіця́чую дзіця́чае дзіця́чыя (неадуш.)
дзіця́чых (адуш.)
Т. дзіця́чым дзіця́чай
дзіця́чаю		 дзіця́чым дзіця́чымі
М. дзіця́чым дзіця́чай дзіця́чым дзіця́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзіця́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіця́чы дзіця́чая дзіця́чае дзіця́чыя
Р. дзіця́чага дзіця́чай
дзіця́чае		 дзіця́чага дзіця́чых
Д. дзіця́чаму дзіця́чай дзіця́чаму дзіця́чым
В. дзіця́чы (неадуш.)
дзіця́чага (адуш.)		 дзіця́чую дзіця́чае дзіця́чыя (неадуш.)
дзіця́чых (адуш.)
Т. дзіця́чым дзіця́чай
дзіця́чаю		 дзіця́чым дзіця́чымі
М. дзіця́чым дзіця́чай дзіця́чым дзіця́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наі́ўна-дзіця́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наі́ўна-дзіця́чы наі́ўна-дзіця́чая наі́ўна-дзіця́чае наі́ўна-дзіця́чыя
Р. наі́ўна-дзіця́чага наі́ўна-дзіця́чай
наі́ўна-дзіця́чае		 наі́ўна-дзіця́чага наі́ўна-дзіця́чых
Д. наі́ўна-дзіця́чаму наі́ўна-дзіця́чай наі́ўна-дзіця́чаму наі́ўна-дзіця́чым
В. наі́ўна-дзіця́чы (неадуш.)
наі́ўна-дзіця́чага (адуш.)		 наі́ўна-дзіця́чую наі́ўна-дзіця́чае наі́ўна-дзіця́чыя (неадуш.)
наі́ўна-дзіця́чых (адуш.)
Т. наі́ўна-дзіця́чым наі́ўна-дзіця́чай
наі́ўна-дзіця́чаю		 наі́ўна-дзіця́чым наі́ўна-дзіця́чымі
М. наі́ўна-дзіця́чым наі́ўна-дзіця́чай наі́ўна-дзіця́чым наі́ўна-дзіця́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сві́нка², -і, ДМ -нцы, ж.

Віруснае (пераважна дзіцячае) захворванне — запаленне калявушных залоз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плацэ́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Орган у цяжарнай жанчыны або самкі млекакормячых, пры дапамозе якога ажыццяўляецца сувязь плода і матчынага арганізма; дзіцячае месца, паслед.

|| прым. плацэнта́рны, -ая, -ае.

Плацэнтарныя (наз.; жывародныя млекакормячыя).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закамяне́ласць, ‑і, ж.

Стан, уласцівасць закамянелага. Закамянеласць грунту. □ Цяпер з яе твару ўжо знікла закамянеласць, зноў з’явілася нешта дзіцячае. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́лы, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да каго-н. з любоўю, уважліва, спагадліва.

Ч. чалавек.

2. Які сведчыць пра ўважлівасць, спагадлівасць да людзей.

Чулыя словы.

3. Уражлівы, успрымальны.

Чулае дзіцячае сэрца.

4. Які тонка, лёгка ўспрымае што-н. органамі пачуццяў.

Ч. слых.

|| наз. чу́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плацэ́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.

Орган у цяжарнай жанчыны або самкі млекакормячых, пры дапамозе якога ажыццяўляецца сувязь плода і матчынага арганізма; дзіцячае месца, паслед.

[Лац. placenta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мысе́ка 1 (дзіцячае) ’мошка’ (Нас.). Балтызм. Параўн. літ. muselė, musytė ’мушка’, masalas ’мошка’.

◎ Мысека 2 (дзіцячае) ’калматы мядзведзь’ (Нас.). Відаць, балтызм. Параўн. літ. meška ’мядзведзь’. Гл. таксама мышэка, машэка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перапо́ўніцца, ‑ніцца; зак.

Напоўніцца, запоўніцца звыш меры. Рэчка перапоўнілася. Страўнік перапоўніўся. // перан. Стаць поўнасцю ахопленым, празмерна напоўненым якімі‑н. пачуццямі, перажываннямі і пад. Сэрца перапоўнілася радасцю. □ Чулае дзіцячае сэрца перапоўнілася болем да краю. Якімовіч.

•••

Чаша цярпення перапоўнілася гл. чаша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)