дзіку́ша
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзіку́ша |
дзіку́шы |
| Р. |
дзіку́шы |
дзіку́ш |
| Д. |
дзіку́шы |
дзіку́шам |
| В. |
дзіку́шу |
дзіку́ш |
| Т. |
дзіку́шай
дзіку́шаю |
дзіку́шамі |
| М. |
дзіку́шы |
дзіку́шах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дзіку́ша ж., зоол. дику́ша
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дику́ша зоол. дзіку́ша, -шы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)