дзё́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дзё́нны |
дзё́нная |
дзё́ннае |
дзё́нныя |
| Р. |
дзё́ннага |
дзё́ннай
дзё́ннае |
дзё́ннага |
дзё́нных |
| Д. |
дзё́ннаму |
дзё́ннай |
дзё́ннаму |
дзё́нным |
| В. |
дзё́нны (неадуш.)
дзё́ннага (адуш.) |
дзё́нную |
дзё́ннае |
дзё́нныя (неадуш.)
дзё́нных (адуш.) |
| Т. |
дзё́нным |
дзё́ннай
дзё́ннаю |
дзё́нным |
дзё́ннымі |
| М. |
дзё́нным |
дзё́ннай |
дзё́нным |
дзё́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абжы́тасць, ‑і, ж.
Уласцівасць абжытага. І хоць падлога была чыста вымытая, грубка пабеленая, а на вокнах віселі паркалёвыя фіранкі — тут не было той абжытасці, якая стварае ўтульнасць, вабіць адпачыць, крыху забыцца на дзённыя турботы. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змары́ць, змару, зморыш, зморыць; зак., каго.
1. Давесці да стану знямогі, стомленасці; знясіліць, стаміць. Нарэшце, дзённыя і начныя турботы змарылі хлопцаў, і яны заснулі так моцна, што, мусіць, цяпер іх не разбудзіў бы ні мароз, ні гром. Маўр. Шыковіч вырашыў гаварыць нядоўга, каб не змарыць і так ужо стомленых за дзень людзей. Шамякін.
2. Адолець (пра сон). Віктар урэшце прымоўк, утуліў галаву ў плечы, і мне здалося, што яго змарыў сон. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)