дзяя́чка гл. дзеяч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяя́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзяя́чка дзяя́чкі
Р. дзяя́чкі дзяя́чак
Д. дзяя́чцы дзяя́чкам
В. дзяя́чку дзяя́чак
Т. дзяя́чкай
дзяя́чкаю		 дзяя́чкамі
М. дзяя́чцы дзяя́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзяя́чка ж. де́ятельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяя́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да дзеяч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́яч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які праявіў сябе ў якой-н. грамадскай дзейнасці.

Дзяржаўны д.

Дзеячы культуры.

Заслужаны д. навукі (ганаровае званне).

|| ж. дзяя́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

де́ятельница дзяя́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)