дзячы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х, ж. (разм.).

Жонка дзяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзячы́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзячы́ха дзячы́хі
Р. дзячы́хі дзячы́х
Д. дзячы́се дзячы́хам
В. дзячы́ху дзячы́х
Т. дзячы́хай
дзячы́хаю		 дзячы́хамі
М. дзячы́се дзячы́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзячы́ха ж., разг. дьячи́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзячы́ха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Разм. Дзякова жонка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дьячи́ха разг. дзячы́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)