дзяржа́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзяржа́к |
дзержакі́ |
| Р. |
дзержака́ |
дзержако́ў |
| Д. |
дзержаку́ |
дзержака́м |
| В. |
дзяржа́к |
дзержакі́ |
| Т. |
дзержако́м |
дзержака́мі |
| М. |
дзержаку́ |
дзержака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дзяржа́к (род. дзержака́) м., разг., см. дзяржа́нне
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзяржа́к, дзержака, м.
Разм. Тое, што і дзяржанне. Жвір быў сухі, лёгкі, рыдлёўка ўразалася ў яго па самы дзяржак. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзяржанне, дзяржальна, ручка / у нажа ці відэльца: тронак / у касы: кассё, касаўё, касавільна / у грабель: грабільна / у пугі: пугаўё, пужальна / у цэпа: цапільна / у вуды: вудзільна / у сцяга: дрэўка / у шаблі: эфес; дзяржанка, дзяржак, дзержанок (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)