дзяра́ба
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзяра́ба |
дзяра́бы |
| Р. |
дзяра́бы |
дзяра́б |
| Д. |
дзяра́бе |
дзяра́бам |
| В. |
дзяра́бу |
дзяра́б |
| Т. |
дзяра́бай
дзяра́баю |
дзяра́бамі |
| М. |
дзяра́бе |
дзяра́бах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дзяра́ба ж., зоол. деря́ба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзяра́ба, ‑ы, ж.
Птушка, разнавіднасць дразда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
деря́ба зоол. дзяра́ба, -бы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)