дзяко́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзяко́ўскі дзяко́ўская дзяко́ўскае дзяко́ўскія
Р. дзяко́ўскага дзяко́ўскай
дзяко́ўскае		 дзяко́ўскага дзяко́ўскіх
Д. дзяко́ўскаму дзяко́ўскай дзяко́ўскаму дзяко́ўскім
В. дзяко́ўскі (неадуш.)
дзяко́ўскага (адуш.)		 дзяко́ўскую дзяко́ўскае дзяко́ўскія (неадуш.)
дзяко́ўскіх (адуш.)
Т. дзяко́ўскім дзяко́ўскай
дзяко́ўскаю		 дзяко́ўскім дзяко́ўскімі
М. дзяко́ўскім дзяко́ўскай дзяко́ўскім дзяко́ўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзяко́ўскі понома́рский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяко́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць дзяку, уласцівы дзяку. Вопратка на .. [Гарасіме] была не то папоўская, не то дзякоўская. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяк, -а́, мн. -і, -о́ў, м.

У праваслаўнай царкве: ніжэйшы служыцель, які не мае ступені свяшчэнства.

|| прым. дзяко́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

понома́рский дзяко́ўскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)