дзякло́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дзякло́
Р. дзякла́
Д. дзяклу́
В. дзякло́
Т. дзякло́м
М. дзякле́

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзякло́, ‑а, н.

Гіст. Від прадуктовай феадальнай рэнты за зямельны надзел, якая збіралася на карысць землеўладальніка з сялян у Вялікім княстве Літоўскім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)