дзя́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзя́ка дзя́кі
Р. дзя́кі дзя́к
Д. дзя́цы дзя́кам
В. дзя́ку дзя́кі
Т. дзя́кай
дзя́каю		 дзя́камі
М. дзя́цы дзя́ках

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзя́ка, ‑і, ДМ дзяцы, ж.

Разм. Падзяка. — От, дзякуй вам, Філіпавіч, — і гэтую дзяку, як вастрыё, кінула дзяўчына ў мяне. Наўроцкі. Дзякай сыт не будзеш. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзя́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзя́к дзякі́
Р. дзяка́ дзяко́ў
Д. дзяку́ дзяка́м
В. дзяка́ дзяко́ў
Т. дзяко́м дзяка́мі
М. дзяку́ дзяка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзяко́віч, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Сын дзяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяко́ўна, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (разм.).

Дачка дзяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзячы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х, ж. (разм.).

Жонка дзяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Доўгае, з шырокімі рукавамі адзенне дыякана, дзяка, якое выкарыстоўваецца ў час набажэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяко́ўства, ‑а, н.

Разм. Званне, пасада дзяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

понома́рь дзяк, род. дзя́ка м., дзячо́к, -чка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стыха́р, ‑а, м.

Доўгае, з шырокімі рукавамі, звычайна парчовае, адзенне дзяка ў час набажэнства.

[Грэч. sticharion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)