дзя́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзя́жка дзя́жкі
Р. дзя́жкі дзя́жак
Д. дзя́жцы дзя́жкам
В. дзя́жку дзя́жкі
Т. дзя́жкай
дзя́жкаю		 дзя́жкамі
М. дзя́жцы дзя́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзя́жка ж. ремешо́к м. (поясной)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзя́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Памянш. да дзяга; тое, што і дзяга. З-пад дзяжкі вылазіць кашуля, і вецер гуляе па грудзях. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзя́га, -і, ДМ дзя́зе, мн. -і, дзяг, ж.

Рэмень, папруга.

Падцягнуць дзягу.

|| памянш. дзя́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ремешо́к м.

1. раме́ньчык, -ка м.;

2. (поясок) раме́ньчык, -ка м., папру́жка, -кі ж.; дзя́жка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)