дзягця́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзягця́рскі дзягця́рская дзягця́рскае дзягця́рскія
Р. дзягця́рскага дзягця́рскай
дзягця́рскае		 дзягця́рскага дзягця́рскіх
Д. дзягця́рскаму дзягця́рскай дзягця́рскаму дзягця́рскім
В. дзягця́рскі (неадуш.)
дзягця́рскага (адуш.)		 дзягця́рскую дзягця́рскае дзягця́рскія (неадуш.)
дзягця́рскіх (адуш.)
Т. дзягця́рскім дзягця́рскай
дзягця́рскаю		 дзягця́рскім дзягця́рскімі
М. дзягця́рскім дзягця́рскай дзягця́рскім дзягця́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзягця́рскі дегтя́рский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзягця́р, дзегцяра́, мн. дзегцяры́, дзегцяро́ў, м.

Той, хто гоніць або прадае дзёгаць.

Д. заўсёды пракураны дымам і дзёгцем.

|| ж. дзягця́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. дзягця́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дегтя́рский дзягця́рскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)