дзяво́цкі, -ая, -ае.

Тое, што і дзявочы.

Д. гонар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяво́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзяво́цкі дзяво́цкая дзяво́цкае дзяво́цкія
Р. дзяво́цкага дзяво́цкай
дзяво́цкае		 дзяво́цкага дзяво́цкіх
Д. дзяво́цкаму дзяво́цкай дзяво́цкаму дзяво́цкім
В. дзяво́цкі (неадуш.)
дзяво́цкага (адуш.)		 дзяво́цкую дзяво́цкае дзяво́цкія (неадуш.)
дзяво́цкіх (адуш.)
Т. дзяво́цкім дзяво́цкай
дзяво́цкаю		 дзяво́цкім дзяво́цкімі
М. дзяво́цкім дзяво́цкай дзяво́цкім дзяво́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзяво́цкі см. дзяво́чы;

дз. го́нар — де́вичья (деви́ческая) честь;

~кія ўбо́ры — де́вичьи (деви́ческие) наря́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяво́цкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дзявочы. Дзявоцкія гады. Дзявоцкія уборы. □ Праз цябе, дзявоцкая краса, Слёзы коцяцца, як буйная раса. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

деви́ческий дзяво́чы, дзяво́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

де́вичий и деви́чий дзяво́чы, дзяво́цкі;

деви́чья фами́лия дзяво́чае (дзяво́цкае) про́звішча;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

де́вственный

1. (целомудренный) няві́нны, цнатлі́вы; дзяво́цкі;

де́вственная плева́ анат. дзяво́цкая плява́;

2. (нетронутый) некрану́ты; першабы́тны;

де́вственная по́чва некрану́тая гле́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)