дзе́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, змешанае скланенне

адз. мн.
Н. дзе́тка дзе́ткі
Р. дзе́ткі дзе́так
Д. дзе́тку дзе́ткам
В. дзе́тку дзе́так
Т. дзе́ткам дзе́ткамі
М. дзе́тку дзе́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзе́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзе́тка дзе́ткі
Р. дзе́ткі дзе́так
Д. дзе́тку дзе́ткам
В. дзе́тку дзе́так
Т. дзе́ткам дзе́ткамі
М. дзе́тку дзе́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзе́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзе́тка дзе́ткі
Р. дзе́ткі дзе́так
Д. дзе́тцы дзе́ткам
В. дзе́тку дзе́так
Т. дзе́ткай
дзе́ткаю		 дзе́ткамі
М. дзе́тцы дзе́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзе́тка м., ср., ж., разг., ласк.

1. де́тка ж.;

2. (обращение старика к ребёнку или молодому человеку) каса́тик м., каса́тка ж.;

ты, дз., паслу́хай, што я табе́ скажу́ — ты, каса́тик (каса́тка), послу́шай, что я тебе́ скажу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́тка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м. і н.; ДМ ‑тцы, Т ‑ай, ж.; Р мн. ‑так.

Разм. Ласкавая назва дзіцяці. На дзядзінцы, агароджаным высокім; мурамі, гуляла куча дзетак. Гартны. / у знач. зваротка. — Збегай, дзетка, да дзядзькі Мікодыма, няхай прыйдзе сюды, — прастагнала старая. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

де́тка ласк. дзе́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

де́точка ж., разг. дзіця́тка, -кі ср., дзе́тка, -кі м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́тачка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м. і н.; ДМ ‑чцы, Т ‑ай, ж.; Р мн. ‑чак.

Разм. Памянш.-ласк. да дзетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяпе́льца, ‑а, н.

Абл. Невялікі касцёр, вогнішча. [Хлапчук] размясціўся пад дубам і цяпельца сабе раскладае — ужо на восень бралася. Навуменка. — Сядай, дзетка, сядай от сюды, да цяпельца, — запрашаў .. [дзед Дарахвей]. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пааддава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце, ‑даюць; зак., каго-што.

Аддаць адно за другім усё, многае; вярнуць усё пазычанае. Пааддаваць дзяцей у школу. Пааддаваць даўгі. □ — Ат, дзетка мая, — азвалася Хіжа, — на хлеб заўсёды знойдзецца рот. Што самі паелі, а што і людзям пааддавалі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)