дзеравя́чына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзеравя́чына дзеравя́чыны
Р. дзеравя́чыны дзеравя́чын
Д. дзеравя́чыне дзеравя́чынам
В. дзеравя́чыну дзеравя́чыны
Т. дзеравя́чынай
дзеравя́чынаю		 дзеравя́чынамі
М. дзеравя́чыне дзеравя́чынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзеравя́чына ж., разг.

1. (кусок дерева) деревя́шка;

2. (ствол срубленного дерева, бревно) дереви́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзеравя́чына, ‑ы, ж.

Разм. Кавалак дрэва; палена. [Палонны] кінуў камень ці кавалак дзеравячыны, каб пакласці па зямлю канваіраў, а самому ў гэты час далей адбегчы ад іх. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

деревя́шка

1. дзеравя́ка, -кі ж., дзеравя́шка, -кі ж., дзеравя́чына, -ны ж.;

2. (деревянная нога) разг. кавяла́, -лы́ ж., дзеравя́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)