дзеравя́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзеравя́нка |
дзеравя́нкі |
| Р. |
дзеравя́нкі |
дзеравя́нак |
| Д. |
дзеравя́нцы |
дзеравя́нкам |
| В. |
дзеравя́нку |
дзеравя́нкі |
| Т. |
дзеравя́нкай
дзеравя́нкаю |
дзеравя́нкамі |
| М. |
дзеравя́нцы |
дзеравя́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Сурмалі́на ’ажына, Rubus caesius L.’ (Касп.), ’дуброўка прамастаячая, Potentilla erecta (L.) Rausch.’. Гл. сербаліна; перанос назвы на дуброўку звязаны з падабенствам апошняй да ажыны, параўн. іншыя назвы: дзеравя́нка, кустарнае дзерава ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)