дзе́ванька

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзе́ванька дзе́ванькі
Р. дзе́ванькі дзе́ванек
Д. дзе́ваньцы дзе́ванькам
В. дзе́ваньку дзе́ванек
Т. дзе́ванькай
дзе́ванькаю		 дзе́ванькамі
М. дзе́ваньцы дзе́ваньках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзе́ванька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

Нар.-паэт. Ласк. да дзяўчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)