де́рзкий

1. дзёрзкі; (грубый) гру́бы, грубія́нскі;

2. (смелый) дзёрзкі; адва́жны, сме́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзёрзкі де́рзкий, гру́бый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грубія́нскі гру́бый, де́рзкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задзі́рысты

1. (поднятый кверху) вздёрнутый; за́дранный;

з. нос — вздёрнутый нос;

2. драчли́вый, де́рзкий;

3. (придирчивый, язвительный) де́рзкий, зади́ристый; зано́зистый;

з. по́зірк — де́рзкий (зади́ристый) взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задзі́рлівы

1. драчли́вый, де́рзкий;

з. хло́пец — драчли́вый (де́рзкий) па́рень;

2. вызыва́ющий, зади́ристый; зано́зистый;

з. по́зірк — вызыва́ющий (зади́ристый) взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзёрзкі ’дзёрзкі’ (БРС). Параўн. рус. де́рзкий, укр. дерзки́й, польск. dziarski, чэш. drzký, балг. дързък, серб.-харв. др̏зак. Прасл. *dьrzъkъ — утварэнне суфіксам ‑ъkъ ад *dьrzъ ’тс’ (< і.-е. *dhr̥su‑s ’тс’). Гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 228–229; Фасмер, 1, 503–504; Бернекер, 1, 257–258.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рызыка́нт м.

1. отва́жный (де́рзкий) челове́к;

2. разг. форсу́н, горде́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

де́рзко нареч.

1. дзёрзка; гру́ба, па-грубія́нску;

2. дзёрзка; адва́жна, сме́ла; см. де́рзкий.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)