день в разн. знач. дзень, род. дня м.;

выходно́й день выхадны́ дзень;

день о́тдыха дзень адпачы́нку;

День печа́ти Дзень дру́ку;

он пять дней боле́л ён пяць дзён хварэ́ў;

а́вгуста пя́того дня жні́ўня пя́тага дня;

день за днём дзень за днём;

день-друго́й дзень-другі́;

день ото дня́ з ко́жным днём;

и́зо дня в день дзень пры дні;

со дня на́ день з дня на дзень;

день в день дзень у дзень;

день и ночь дзень і ноч;

счи́танные дни лі́чаныя дні;

чёрный день чо́рны дзень;

на днях гэ́тымі дня́мі, (только в прошлом) надо́ечы;

в оди́н прекра́сный день аднаго́ ра́зу, аднаго́ дня, адно́йчы;

средь бе́ла дня сяро́д бе́лага дня;

тре́тьего дня заўчо́ра, пазаўчо́ра;

день-деньско́й цалю́ткі (цэ́лы) дзень, з ра́ніцы да ве́чара;

до́брый день! до́бры дзень!;

по сей день да гэ́тага дня;

не по дням, а по часа́м не па днях, а па гадзі́нах;

в один день за адзі́н дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

челове́ко-де́нь эк. чалаве́ка-дзе́нь, -дня́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

день-деньско́й разг. цалю́ткі (цэ́лы) дзень, з ра́ніцы да ве́чара.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́втрашний за́ўтрашні;

за́втрашний день за́ўтрашні дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отгу́льный адгу́льны;

отгу́льный день адгу́льны дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

роди́тельский бацько́ўскі;

роди́тельский день бацько́ўскі дзень;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праднява́ць сов. провести́ (прожи́ть) день

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

серада́ ж. (день недели) среда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ю́рай м., разг. Ю́рьев день

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзень. Параўн. рус. день, укр. день, польск. dzień, чэш. den, серб.-харв. да̑н, балг. ден, ст.-слав. дьнь. Прасл. *dьnь < і.-е. *din‑; параўн. ст.-інд. dínam ’дзень’, літ. dienà, лац. diēs ’дзень’ і г. д. Агляд гл. у Фасмера, 1, 498–499; Трубачова, Эт. сл., 5, 213–214. Гл. яшчэ Бернекер, 1, 253–254.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)