Де́ва астр. Дзе́ва, -вы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
де́ва уст., поэт. дзе́ва, -вы ж.; (девушка) дзяўчы́на, -ны ж., мн. дзяўча́ты, -ча́т;
◊
ста́рая де́ва стара́я дзе́ўка, векаву́ха.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
векаву́ха ж., разг. ста́рая де́ва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзяўчы́на (мн. дзяўча́ты) ж. де́вушка, деви́ца, де́ва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Дзе́ўка, дзяўчы́на. Рус. де́ва, де́вка, укр. ді́вка, польск. dziewa, dziewczyna, чэш. dívka, балг. де́ва і г. д. Прасл. *děva, *děvica, *děvъka ’тс’. Зыходным з’яўляецца *děva — утварэнне, роднаснае з dojiti (děva ’тая, што корміць або можа карміць груддзю’). *Děva — прасл. інавацыя. Трубачоў, Эт. сл., 5, 17–18; гл. далей Фасмер, 1, 491; Бернекер, 1, 197.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Дзе́ва ’сузор’е Язёвы (БРС). Запазычанне з рус. Де́ва ’тс’ (у рус. мове гэта калька лац. назвы сузор’я Virgo).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)