двухро́гі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двухро́гі двухро́гая двухро́гае двухро́гія
Р. двухро́гага двухро́гай
двухро́гае		 двухро́гага двухро́гіх
Д. двухро́гаму двухро́гай двухро́гаму двухро́гім
В. двухро́гі (неадуш.)
двухро́гага (адуш.)		 двухро́гую двухро́гае двухро́гія (неадуш.)
двухро́гіх (адуш.)
Т. двухро́гім двухро́гай
двухро́гаю		 двухро́гім двухро́гімі
М. двухро́гім двухро́гай двухро́гім двухро́гіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

двухро́гі двуро́гий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двухро́гі, ‑ая, ‑ае.

З двума рагамі. Двухрогія жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двуро́гий двухро́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дву... і двух...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які складаецца з дзвюх адзінак, які мае дзве адзінкі, прыкметы, напр.: двудушны, двурушны, двухгадовы, двухгалосны, двухгорбы, двухгранны, двухкапеечны, двухматорны, двухпакаёвы, двухрогі, двух’ярусны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веташо́к, ‑шка, м.

Памянш.-ласк. да ветах. Вольна пад небам. За хатай дарога Выбегла з вуліцы — лёгка бяжыцца. За ёй веташок развітальны двухрогі, Ранак сустрэўшы, хаваецца ў жыце. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насаро́г, ‑а, м.

1. Вялікая траваедная млекакормячая жывёліна з адным або двума рагамі на насавых і лобных касцях, якая жыве ў Афрыцы і Паўднёва-Усходняй Азіі. Белы насарог. Аднарогі насарог. Двухрогі насарог.

2. Вялікі буры жук з рогам на галаве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)