двухра́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
двухра́дны |
двухра́дная |
двухра́днае |
двухра́дныя |
| Р. |
двухра́днага |
двухра́днай
двухра́днае |
двухра́днага |
двухра́дных |
| Д. |
двухра́днаму |
двухра́днай |
двухра́днаму |
двухра́дным |
| В. |
двухра́дны (неадуш.)
двухра́днага (адуш.) |
двухра́дную |
двухра́днае |
двухра́дныя (неадуш.)
двухра́дных (адуш.) |
| Т. |
двухра́дным |
двухра́днай
двухра́днаю |
двухра́дным |
двухра́днымі |
| М. |
двухра́дным |
двухра́днай |
двухра́дным |
двухра́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
двухра́дны, ‑ая, ‑ае.
З двума радамі клавішаў (пра гармонік). Двухрадны гармонік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухря́дный двухра́дны; двухрадко́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
двухра́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Разм. Двухрадны гармонік. Каля ганку Цімох з гармонікам цераз плячо падняў руку. І тут жа расцягнуў сваю старэнькую двухрадку. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)