двухпо́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
двухпо́льны |
двухпо́льная |
двухпо́льнае |
двухпо́льныя |
| Р. |
двухпо́льнага |
двухпо́льнай
двухпо́льнае |
двухпо́льнага |
двухпо́льных |
| Д. |
двухпо́льнаму |
двухпо́льнай |
двухпо́льнаму |
двухпо́льным |
| В. |
двухпо́льны (неадуш.)
двухпо́льнага (адуш.) |
двухпо́льную |
двухпо́льнае |
двухпо́льныя (неадуш.)
двухпо́льных (адуш.) |
| Т. |
двухпо́льным |
двухпо́льнай
двухпо́льнаю |
двухпо́льным |
двухпо́льнымі |
| М. |
двухпо́льным |
двухпо́льнай |
двухпо́льным |
двухпо́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
двухпо́льны с.-х. двухпо́льный, двупо́льный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
двухпо́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да двухполля, звязаны з ім. Двухпольная сістэма апрацоўкі зямлі. Двухпольны севазварот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухпо́лле, -я, н.
Стары спосаб апрацоўкі зямлі, пры якім кожны год палавіна зямлі заставалася пад папарам.
|| прым. двухпо́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)