двухно́гі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двухно́гі двухно́гая двухно́гае двухно́гія
Р. двухно́гага двухно́гай
двухно́гае		 двухно́гага двухно́гіх
Д. двухно́гаму двухно́гай двухно́гаму двухно́гім
В. двухно́гі (неадуш.)
двухно́гага (адуш.)		 двухно́гую двухно́гае двухно́гія (неадуш.)
двухно́гіх (адуш.)
Т. двухно́гім двухно́гай
двухно́гаю		 двухно́гім двухно́гімі
М. двухно́гім двухно́гай двухно́гім двухно́гіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

двухно́гі двуно́гий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двухно́гі, ‑ая, ‑ае.

З дзвюма нагамі (часцей у якасці эпітэта для абазначэння чалавека). А час быў небяспечны: у былой франтавой паласе, дзе ішлі баі, развялося мноства ваўкоў, і здараліся выпадкі, калі яны нападалі на людзей; акрамя таго, блукалі яшчэ па лесе і двухногія ваўкі — паліцэйскія і розныя здраднікі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двуно́гий двухно́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)