дворяни́н дварані́н, -на м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
безмаянтко́вы ист. беспоме́стный;
б. дварані́н — беспоме́стный дворяни́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
беспаме́сны ист. беспоме́стный;
б. дварані́н — беспоме́стный дворяни́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
беспоме́стный ист. безмаёнткавы, беспаме́сны;
беспоме́стный дворяни́н безмаёнткавы (беспаме́сны) дварані́н.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Дварані́н ’дваранін’ (БРС). Рус. дворяни́н, укр. дворяни́н, польск. dworzanin, ст.-чэш. dvořěnin і г. д. Шанскі (1, Д, Е, Ж, 30) мяркуе, што гэта слова агульнаславянскае, што вельмі няпэўна. Паводле Слаўскага (1), польск. слова вядома толькі з XV ст.; Фасмер (1, 489) указвае, што рус. слова ў значэнні ’чалядзін князя’ вядома з XVII ст., рус. слова і польск. dworzanin — гэта калькі з с.-н.-ням. hövesch. Слав. словы хутчэй у большасці самастойныя ўтварэнні па вядомай мадэлі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)