дво́е

лічэбнік, зборны

мн.
-
Н. дво́е
Р. дваі́х
Д. дваі́м
В. дваі́х (адуш.)
дво́е (неадуш.)
Т. дваі́мі
М. дваі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дво́е, дваі́х, дваі́м, дваі́мі, ліч. зб.

Два.

Ужыв.:

а) з назоўнікамі мужчынскага або агульнага роду, якія абазначаюць асобу.

Засталося д. сірот;

б) з асабовымі займеннікамі ў мн. л.

Нас было д.;

в) з назоўнікамі, якія абазначаюць маладых істот.

Бегае д. парасят.

Д. дзяцей;

г) з множналікавымі назоўнікамі.

Д. саней.

Д. нажніц.

Д. акуляраў.

Д. штаноў.

Д. сутак;

д) з некаторымі назоўнікамі, якія абазначаюць парныя прадметы.

Д. ботаў.

Д. рукавіц.

Абуць д. панчох;

е) без назоўнікаў, калі абазначае асоб мужчынскага і жаночага полу.

Сядзелі д.: хлопец і дзяўчына.

◊

На сваіх дваіх (разм., жарт.) — пехатой.

За дваіх (працаваць, есці і пад.) — так, як могуць двое.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дво́е дво́е;

на сваі́х дваі́х — на свои́х двои́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дво́е (с сущ. м.) два, род. двух;

дво́е бра́тьев два браты́; (с сущ. м. и ж. вместе взятыми, с сущ. общего рода, с сущ., употребляющимися только во мн., с сущ., обозначающими детей и детёнышей, с личными мест., мн.) дво́е, род. дваі́х;

их бы́ло дво́е: па́рень и де́вушка іх было́ дво́е — хло́пец і дзяўчы́на;

у нас дво́е дете́й у нас дво́е дзяце́й;

дво́е котя́т дво́е кацяня́т;

дво́е но́жниц дво́е нажні́ц.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дво́е, дваіх, ліч. зб.

Два (падліковага значэння не мае, ужываецца з назоўнікамі мужчынскага, ніякага або агульнага роду, якія абазначаюць асоб, маладых істот, а таксама з назоўнікамі, якія маюць толькі мн. лік, і з асабовымі займеннікамі ў мн. ліку). Двое братоў. Двое ягнят. Двое саней. Нас было двое. □ Двое рабочых разбілі на кавалкі даўжэзны прэнт. Чорны. // толькі Н і В. Дзве пары (з назоўнікамі, якія абазначаюць парныя прадметы). Двое панчох. Двое вачэй.

•••

На сваіх дваіх (жарт.) — пехатой, пешшу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двая... (гл. двое...).

Першая састаўная частка складаных слоў, ужыв. замест «двое...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: дваяборац, дваяверац, дваяжэнец, дваяшлюбнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двое... (а таксама двая...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. два, двайны, напр., двоеўладдзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двое... (а таксама двая...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае словам: два, двайны, напрыклад: двоеўладдзе, дваяжэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двайня́ты, -ня́т (разм.).

Двое дзяцей, якіх адначасова нарадзіла адна маці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заяві́цца, -яўлю́ся, -я́вішся, -я́віцца; зак. (разм.).

Паявіцца дзе-н., прыйсці куды-н. нечакана.

Заявіліся двое апоўначы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)