дваі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., дво́іцца; незак.

1. Раздзяляцца на дзве часткі; раздвойвацца.

2. Здавацца падвоеным (пра зрокавае ўспрыняцце).

У вачах дваіліся ўсе прадметы.

Хто баіцца, таму ўваччу дваіцца (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дваі́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дво́іцца дво́яцца
Прошлы час
м. дваі́ўся дваі́ліся
ж. дваі́лася
н. дваі́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дваі́цца несов.

1. (в глазах) двои́ться;

2. страд. двои́ться; передва́иваться; см. дваі́ць;

◊ хто баі́цца, таму́ ўваччу́ д. — посл. у стра́ха глаза́ велики́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дваі́цца, двоіцца; незак.

1. Раздзяляцца надвое; раздвойвацца. Нітка пачала дваіцца. След двоіцца. // Быць накіраваным адначасова на два прадметы (пра думкі, пачуцці і пад.). Думка стала дваіцца. □ Пачуцці яе дваіліся: так хацелася, каб муж паехаў да сына, але не менш хацелася, каб ён хутчэй вярнуўся на працу. Шамякін.

2. Здавацца падвойным; падвойвацца (пра зрокавыя ўспрыманні). Варта было доўга паглядзець на што-небудзь, як яно пачынала дваіцца, расплывацца. Хомчанка.

3. Зал. да дваіць.

•••

Дваіцца ў вачах (звычайна безас.) — тое, што і дваіцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задваі́цца, ‑дваіцца; зак.

Пачаць дваіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уваччу́, прысл.

У вачах.

Аж пацямнела ў.

Хто баіцца, таму ў. дваіцца (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двои́ться

1. дваі́цца;

2. страд. (о пахоте) дваі́цца;

◊

в глаза́х двои́тся у вача́х дваі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дваіць і стан паводле знач. дзеясл. дваіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вздва́иваться

1. воен. здво́йвацца;

2. с.-х., страд. дваі́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

передва́иваться страд.

1. с.-х. дваі́цца; разг. мяша́цца;

2. техн. пераганя́цца другі́ раз; см. передва́ивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)