даўжэ́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даўжэ́йшы даўжэ́йшая даўжэ́йшае даўжэ́йшыя
Р. даўжэ́йшага даўжэ́йшай
даўжэ́йшае		 даўжэ́йшага даўжэ́йшых
Д. даўжэ́йшаму даўжэ́йшай даўжэ́йшаму даўжэ́йшым
В. даўжэ́йшы (неадуш.)
даўжэ́йшага (адуш.)		 даўжэ́йшую даўжэ́йшае даўжэ́йшыя (неадуш.)
даўжэ́йшых (адуш.)
Т. даўжэ́йшым даўжэ́йшай
даўжэ́йшаю		 даўжэ́йшым даўжэ́йшымі
М. даўжэ́йшым даўжэ́йшай даўжэ́йшым даўжэ́йшых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даўжэ́йшы прил. сравнит. ст.

1. длинне́е; подлинне́е; бо́лее дли́нный;

2. до́льше; бо́лее до́лгий; продолжи́тельнее

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўжэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. доўгі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задо́ўгі, -ая, -ае (разм.).

1. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба.

Задоўгая вяроўка.

2. Занадта доўгі ў часе.

З. тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даўгава́ты, -ая, -ае.

1. Некалькі даўжэйшы за нармальны.

Плашч яму д.

2. Не круглы на выгляд, прадаўгаваты.

Твар у хлопца д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

длинне́е сравнит. ст.

1. нареч. даўжэ́й;

2. прил. даўжэ́йшы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задо́ўгі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба. Задоўгая вяроўка. □ Крышку задоўгай чаргой ліхаманкава строчыць аўтамат. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадо́ўжаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прадоўжыць.

2. у знач. прым. Даўжэйшы, чым звычайны. Група прадоўжанага дня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́льше сравнит. ст.

1. нареч. даўжэ́й;

я до́льше вас живу́ здесь я даўжэ́й за вас жыву́ тут;

2. прил. даўжэ́йшы;

э́тот путь до́льше того́ гэ́ты шлях даўжэ́йшы за той.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папо́ўначы, прысл.

Пасля 12 гадзін ночы. У адну з такіх асенніх нядзель мы паехалі ў госці да сваякоў, што жылі вёрст за сорак, у Дубовічах. Выправіліся ў дарогу скора папоўначы, каб быў даўжэйшы дзень у гасцях. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)