даўгалы́гі, -ая, -ае (разм.).

Вельмі высокі, худы і нязграбны.

Д. хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даўгалы́гі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даўгалы́гі даўгалы́гая даўгалы́гае даўгалы́гія
Р. даўгалы́гага даўгалы́гай
даўгалы́гае		 даўгалы́гага даўгалы́гіх
Д. даўгалы́гаму даўгалы́гай даўгалы́гаму даўгалы́гім
В. даўгалы́гі (неадуш.)
даўгалы́гага (адуш.)		 даўгалы́гую даўгалы́гае даўгалы́гія (неадуш.)
даўгалы́гіх (адуш.)
Т. даўгалы́гім даўгалы́гай
даўгалы́гаю		 даўгалы́гім даўгалы́гімі
М. даўгалы́гім даўгалы́гай даўгалы́гім даўгалы́гіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даўгалы́гі разг. долговя́зый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўгалы́гі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Высокі і худы; даўганогі. Даўгалыгі, худы, сагнуўшыся ад холаду,.. [Нічыпар] спяшаўся. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

длинноно́гий даўгано́гі; цыба́ты, падга́лісты; разг. даўгалы́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чуба́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і чубаты. Быў такі Мікалай Салавей, ён прыехаў у наша сяло на пасяленне, даўгалыгі, чубасты. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіву́ха, ‑і, ДМ ‑вусе, ж.

Дрэнна ачышчаная жытняя гарэлка. [Язэп і Тамаш:] — Колькі мы можам выпіць гэтае самаробнае сівухі. Чорны. // Разм. Пра гарэлку наогул. І алкаголік даўгалыгі Сячэ сябе, сячэ за двух, Нібыта хоча з цела выгнаць Гарэлкі дух, сівухі дух! Сербантовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўганогі, цыбаты, падгалісты; даўгалыгі (разм.); дзыбаты (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

начо́с, ‑у, м.

1. Спец. Доўгі ворс на тканінах і трыкатажных вырабах.

2. Разм. Валасы ў прычосцы, начасаныя на лоб, вушы, скроні. Ад ранейшага гарнітура астаўся адзін капялюш; як заўжды ссунуты на патыліцу, ён адкрываў шышкаваты лоб пад кароткім начосам чорнага густога чуба. Карамазаў. // Прычоска ў выглядзе пышна ўзбітых валасоў. Даўгалыгі юнак цягне ў ваду сваю сяброўку ў зграбным сінім купальніку, дзяўчына прытворна ўпіраецца, пры гэтым не забывае ўсё ж схаваць пад гумавай шапачкай дарагі пышны начос. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)