даўбё́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даўбё́нка |
даўбё́нкі |
| Р. |
даўбё́нкі |
даўбё́нак |
| Д. |
даўбё́нцы |
даўбё́нкам |
| В. |
даўбё́нку |
даўбё́нкі |
| Т. |
даўбё́нкай
даўбё́нкаю |
даўбё́нкамі |
| М. |
даўбё́нцы |
даўбё́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
даўбёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Пасудзіна, лодка і пад., зробленая з суцэльнага куска драўніны. Пераехаць раку на даўбёнцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
долбёнка ж., обл. даўбёнка, -кі ж.; (кадка) ка́даўб, -ба м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)