даі́грыванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. даі́грыванне
Р. даі́грывання
Д. даі́грыванню
В. даі́грыванне
Т. даі́грываннем
М. даі́грыванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даі́грыванне ср., см. дайграва́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даі́грыванне,

гл. дайграванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дайграва́нне і даі́грыванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дайграваць, даігрываць — дайграць, даіграць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)