дая́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дая́р даяры́
Р. даяра́ даяро́ў
Д. даяру́ даяра́м
В. даяра́ даяро́ў
Т. даяро́м даяра́мі
М. даяру́ даяра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дая́р, -ра́ м. доя́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дая́р, ‑а, м.

Муж. да даярка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дая́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Работніца, якая доіць і даглядае кароў.

Працаваць даяркай.

|| м. дая́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доя́р с.-х. дая́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)