дачы́тваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дачы́тваю дачы́тваем
2-я ас. дачы́тваеш дачы́тваеце
3-я ас. дачы́твае дачы́тваюць
Прошлы час
м. дачы́тваў дачы́твалі
ж. дачы́твала
н. дачы́твала
Загадны лад
2-я ас. дачы́твай дачы́твайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дачы́тваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дачы́тваць несов. дочи́тывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дачы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дачытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дачыта́ць, -та́ю, -та́еш, -та́е; -та́ны; зак., што.

1. Скончыць чытанне чаго-н.

Д. раман.

2. Прачытаць да якога-н. месца.

Д. кнігу да другога раздзела.

|| незак. дачы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дочи́тывать несов. дачы́тваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дачы́твацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дачытацца.

2. Зал. да дачытваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)