дачыта́ць, -та́ю, -та́еш, -та́е; -та́ны; зак., што.

1. Скончыць чытанне чаго-н.

Д. раман.

2. Прачытаць да якога-н. месца.

Д. кнігу да другога раздзела.

|| незак. дачы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дачыта́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дачыта́ю дачыта́ем
2-я ас. дачыта́еш дачыта́еце
3-я ас. дачыта́е дачыта́юць
Прошлы час
м. дачыта́ў дачыта́лі
ж. дачыта́ла
н. дачыта́ла
Загадны лад
2-я ас. дачыта́й дачыта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дачыта́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дачыта́ць сов. дочита́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дачыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Скончыць чытаць што‑н.; прачытаць да якога‑н. месца, якой‑н. часткі. — Там жа, проста ў тым самым месцы сказана і другое, Міхась Пятровіч, можа вы не ўспелі дачытаць? Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дачы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дачытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дочита́ть сов. дачыта́ць, мног. падачы́тваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доче́сть​I сов. (дочитать) уст. дачыта́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падачы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Дачытаць усё, многае. Падачытваць артыкулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)