дацэ́нцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дацэ́нцкі дацэ́нцкая дацэ́нцкае дацэ́нцкія
Р. дацэ́нцкага дацэ́нцкай
дацэ́нцкае		 дацэ́нцкага дацэ́нцкіх
Д. дацэ́нцкаму дацэ́нцкай дацэ́нцкаму дацэ́нцкім
В. дацэ́нцкі (неадуш.)
дацэ́нцкага (адуш.)		 дацэ́нцкую дацэ́нцкае дацэ́нцкія (неадуш.)
дацэ́нцкіх (адуш.)
Т. дацэ́нцкім дацэ́нцкай
дацэ́нцкаю		 дацэ́нцкім дацэ́нцкімі
М. дацэ́нцкім дацэ́нцкай дацэ́нцкім дацэ́нцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дацэ́нцкі доце́нтский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дацэ́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дацэнта, належыць яму. Дацэнцкая пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дацэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Вучонае званне выкладчыка вышэйшай навучальнай установы або супрацоўніка навуковай арганізацыі, якое папярэднічае прафесару, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. дацэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыва́т-дацэ́нцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыва́т-дацэ́нцкі прыва́т-дацэ́нцкая прыва́т-дацэ́нцкае прыва́т-дацэ́нцкія
Р. прыва́т-дацэ́нцкага прыва́т-дацэ́нцкай
прыва́т-дацэ́нцкае		 прыва́т-дацэ́нцкага прыва́т-дацэ́нцкіх
Д. прыва́т-дацэ́нцкаму прыва́т-дацэ́нцкай прыва́т-дацэ́нцкаму прыва́т-дацэ́нцкім
В. прыва́т-дацэ́нцкі (неадуш.)
прыва́т-дацэ́нцкага (адуш.)		 прыва́т-дацэ́нцкую прыва́т-дацэ́нцкае прыва́т-дацэ́нцкія (неадуш.)
прыва́т-дацэ́нцкіх (адуш.)
Т. прыва́т-дацэ́нцкім прыва́т-дацэ́нцкай
прыва́т-дацэ́нцкаю		 прыва́т-дацэ́нцкім прыва́т-дацэ́нцкімі
М. прыва́т-дацэ́нцкім прыва́т-дацэ́нцкай прыва́т-дацэ́нцкім прыва́т-дацэ́нцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыва́т-дацэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У вышэйшых навучальных установах да рэвалюцыі: пазаштатны выкладчык, роўны па званні дацэнту, а таксама асоба, якая мела гэта званне.

|| прым. прыва́т-дацэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доце́нтский дацэ́нцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)