да́цкі гл. датчане.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

да́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. да́цкі да́цкая да́цкае да́цкія
Р. да́цкага да́цкай
да́цкае		 да́цкага да́цкіх
Д. да́цкаму да́цкай да́цкаму да́цкім
В. да́цкі (неадуш.)
да́цкага (адуш.)		 да́цкую да́цкае да́цкія (неадуш.)
да́цкіх (адуш.)
Т. да́цкім да́цкай
да́цкаю		 да́цкім да́цкімі
М. да́цкім да́цкай да́цкім да́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

да́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Даніі, датчан, належыць ім. Дацкая літаратура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датча́не, -ча́н, адз. -ча́нін, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Даніі.

|| ж. датча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. да́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

да́тский да́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Да́тский проли́в Да́цкі пралі́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыгсда́г, ‑а, м.

Гіст. Дацкі парламент (да 1953 г.).

[Дацк. Rigsdag.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лядок ’куравай дацкі, Astragalus danicus Retz.’ (драг., Нар. лекс.). Да ля́да 2 (гл.). Паводле Трубачова (Эт. сл., 15, 48), яшчэ прасл. lędokъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)