дато́ўчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дато́ўчаны |
дато́ўчаная |
дато́ўчанае |
дато́ўчаныя |
| Р. |
дато́ўчанага |
дато́ўчанай дато́ўчанае |
дато́ўчанага |
дато́ўчаных |
| Д. |
дато́ўчанаму |
дато́ўчанай |
дато́ўчанаму |
дато́ўчаным |
| В. |
дато́ўчаны (неадуш.) дато́ўчанага (адуш.) |
дато́ўчаную |
дато́ўчанае |
дато́ўчаныя (неадуш.) дато́ўчаных (адуш.) |
| Т. |
дато́ўчаным |
дато́ўчанай дато́ўчанаю |
дато́ўчаным |
дато́ўчанымі |
| М. |
дато́ўчаным |
дато́ўчанай |
дато́ўчаным |
дато́ўчаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дато́ўчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дато́ўчаны |
дато́ўчаная |
дато́ўчанае |
дато́ўчаныя |
| Р. |
дато́ўчанага |
дато́ўчанай дато́ўчанае |
дато́ўчанага |
дато́ўчаных |
| Д. |
дато́ўчанаму |
дато́ўчанай |
дато́ўчанаму |
дато́ўчаным |
| В. |
дато́ўчаны (неадуш.) дато́ўчанага (адуш.) |
дато́ўчаную |
дато́ўчанае |
дато́ўчаныя (неадуш.) дато́ўчаных (адуш.) |
| Т. |
дато́ўчаным |
дато́ўчанай дато́ўчанаю |
дато́ўчаным |
дато́ўчанымі |
| М. |
дато́ўчаным |
дато́ўчанай |
дато́ўчаным |
дато́ўчаных |
Кароткая форма: дато́ўчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дато́ўчаны
1. дотолчённый; домя́тый;
2. разг. доби́тый, доколо́ченный;
1, 2 см. датаўчы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дато́ўчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад датаўчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)