дасяка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дасяка́нне
Р. дасяка́ння
Д. дасяка́нню
В. дасяка́нне
Т. дасяка́ннем
М. дасяка́нні

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дасяка́нне ср. дору́бка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дасячы́ і дасе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак.

1. Скончыць сячы, рассякаць што-н.

Д. дровы.

2. Секучы, дайсці да якой-н. мяжы.

Д. да сярэдзіны.

|| незак. дасяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. дасяка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дору́бка ж.

1. дасяка́нне, -ння ср.;

2. дару́бліванне, -ння ср.; см. доруба́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)