дасява́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дасява́нне
Р. дасява́ння
Д. дасява́нню
В. дасява́нне
Т. дасява́ннем
М. дасява́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дасява́нне ср. досе́ивание, досева́ние; см. дасява́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дасява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дасяваць — дасеяць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

досева́ние ср.

1. (окончание сеяния, дополнительное сеяние) дасява́нне, -ння ср.;

2. (окончание просеивания) дасе́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)