дастры́гчы

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дастрыгу́ дастрыжо́м
2-я ас. дастрыжэ́ш дастрыжаце́
3-я ас. дастрыжэ́ дастрыгу́ць
Прошлы час
м. дастры́г дастры́глі
ж. дастры́гла
н. дастры́гла
Загадны лад
2-я ас. дастрыжы́ дастрыжы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дастры́гшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дастры́гчы сов. достри́чь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дастры́гчы, ‑стрыгу, ‑стрыжэш, ‑стрыжэ; ‑стрыжом, ‑стрыжаце, ‑стрыгуць; пр. дастрыг, ‑па; зак., каго-што.

Скончыць стрыгчы каго‑, што‑н.; давесці стрыжку да канца ці да якога‑н. месца. Дастрыгчы авечак. Дастрыгчы галаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

достри́чь сов. дастры́гчы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дастрыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дастрыгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дастры́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дастрыгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)