даста́ўшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даста́ўшчыца |
даста́ўшчыцы |
| Р. |
даста́ўшчыцы |
даста́ўшчыц |
| Д. |
даста́ўшчыцы |
даста́ўшчыцам |
| В. |
даста́ўшчыцу |
даста́ўшчыц |
| Т. |
даста́ўшчыцай
даста́ўшчыцаю |
даста́ўшчыцамі |
| М. |
даста́ўшчыцы |
даста́ўшчыцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
даста́ўшчыца, ‑ы, ж.
Жан. да дастаўшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даста́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Работнік, які дастаўляе што-н.
Д. тэлеграм.
|| ж. даста́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
доста́вщица даста́ўшчыца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)