дарэ́чны, -ая, -ае.

Зроблены дарэчы, адпаведны абставінам.

Дарэчнае пытанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дарэ́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дарэ́чны дарэ́чная дарэ́чнае дарэ́чныя
Р. дарэ́чнага дарэ́чнай
дарэ́чнае		 дарэ́чнага дарэ́чных
Д. дарэ́чнаму дарэ́чнай дарэ́чнаму дарэ́чным
В. дарэ́чны (неадуш.)
дарэ́чнага (адуш.)		 дарэ́чную дарэ́чнае дарэ́чныя (неадуш.)
дарэ́чных (адуш.)
Т. дарэ́чным дарэ́чнай
дарэ́чнаю		 дарэ́чным дарэ́чнымі
М. дарэ́чным дарэ́чнай дарэ́чным дарэ́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дарэ́чны уме́стный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уме́стный слу́шны; дарэ́чны;

вполне́ уме́стное замеча́ние зусі́м слу́шная заўва́га;

быть уме́стным быць дарэ́чы (да ме́сца);

уме́стное замеча́ние слу́шная заўва́га, заўва́га дарэ́чы (да ме́сца).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прылі́чны ’прыстойны; дзябёлы, мажны’ (Ян.); відаць, сюды ж семантычна (да 1‑га знач.) і арэальна блізкае прылі́цы ’той, хто лёгка ўваходзіць у кантакт з людзьмі; кампанейскі’ (рэч., ЛА, 3) з рэгулярным чаргаваннем канцавога зычнага асновы. Узыходзіць да прасл. *priličьnъjь прэфіксальнае ўтварэнне ад *ličьnъjь, гл. таксама лі́чны 2. Укр. прили́чний ’адпаведны, слушны, дарэчны’, рус. прили́чный ’які падыходзіць, прыстойны’, ст.-рус. приличьныи ’падобны’, ц.-слав. приличьнъ ’тс’, чэш. priličný ’адпаведны’, славен. príličen ’які падыходзіць, значны, вялікі’, серб.-харв. прѝличан ’дастатковы, значны; прыстойны’, балг. прили́чен ’падобны’. Гл. Фасмер, 3, 364.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)