дару́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дару́чаны дару́чаная дару́чанае дару́чаныя
Р. дару́чанага дару́чанай
дару́чанае		 дару́чанага дару́чаных
Д. дару́чанаму дару́чанай дару́чанаму дару́чаным
В. дару́чаны (неадуш.)
дару́чанага (адуш.)		 дару́чаную дару́чанае дару́чаныя (неадуш.)
дару́чаных (адуш.)
Т. дару́чаным дару́чанай
дару́чанаю		 дару́чаным дару́чанымі
М. дару́чаным дару́чанай дару́чаным дару́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дару́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дару́чаны дару́чаная дару́чанае дару́чаныя
Р. дару́чанага дару́чанай
дару́чанае		 дару́чанага дару́чаных
Д. дару́чанаму дару́чанай дару́чанаму дару́чаным
В. дару́чаны (неадуш.)
дару́чанага (адуш.)		 дару́чаную дару́чанае дару́чаныя (неадуш.)
дару́чаных (адуш.)
Т. дару́чаным дару́чанай
дару́чанаю		 дару́чаным дару́чанымі
М. дару́чаным дару́чанай дару́чаным дару́чаных

Кароткая форма: дару́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дару́чаны пору́ченный; дове́ренный; см. даручы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дару́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад даручыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пору́ченный дару́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

препору́ченный дару́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вве́ренный даве́раны; (порученный) дару́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абавя́зак, -зку, мн. -зкі, -зкаў, м.

Пэўнае кола дзеянняў, якія павінны абавязкова выконвацца тым, каму яны даручаны, або хто сам узяўся за іх выкананне.

Усеагульны воінскі а.

Ускласці на сябе абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фіза́ліс, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства паслёнавых, плады якой выкарыстоўваюцца ў медыцыне, кандытарскай вытворчасці і кулінарыі. Сымонаву звяну быў даручаны фізаліс двух гатункаў: ягадны (сунічны) і звычайны (марынадны). Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дове́ренный

1. прил., прич. даве́раны, дару́чаны;

2. сущ. даве́раны, -нага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)