дарвіні́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дарвіні́стка дарвіні́сткі
Р. дарвіні́сткі дарвіні́стак
Д. дарвіні́стцы дарвіні́сткам
В. дарвіні́стку дарвіні́стак
Т. дарвіні́сткай
дарвіні́сткаю		 дарвіні́сткамі
М. дарвіні́стцы дарвіні́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дарвіні́стка ж. дарвини́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дарвіні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да дарвініст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарвіні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік дарвінізму.

|| ж. дарвіні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. дарвіні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дарвини́стка дарвіні́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)