дарва́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дарву́ дарвё́м
2-я ас. дарве́ш дарвяце́
3-я ас. дарве́ дарву́ць
Прошлы час
м. дарва́ў дарва́лі
ж. дарва́ла
н. дарва́ла
Загадны лад
2-я ас. дарві́ дарві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дарва́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дарва́ць сов.

1. (окончить рвать, срывать что-л.) дорва́ть;

д. апо́шнія кве́ткі — дорва́ть после́дние цветы́;

2. разг. (окончательно износить — об одежде, обуви) дорва́ть, дотрепа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дарва́ць, ‑рву, ‑рвеш, ‑рве; ‑рвём, ‑рвяце; зак.

1. Скончыць ірваць; сарваць, абарваць усё, да канца. Дарваць апошнія кветкі.

2. Разм. Канчаткова парваць, знасіць (пра адзенне, абутак і пад.). Дарваць чаравікі. □ Неўзабаве, яшчэ да прымаразкаў, бялізна сама падзерлася так, што Алесю прыйшлося аднойчы ў нядзелю проста дарваць яе на кавалкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дорва́ть сов.

1. (окончить рвать — траву и т. п.) дарва́ць;

2. (одежду, обувь) разг. дарва́ць, дадра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дарыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дарваць.

дарыва́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дарыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., каго-што.

1. Аблупіць, злупіць да канца. Далупіць зайца. Далупіць печаную бульбіну.

2. Разм. Дарваць, канчаткова парваць. Далупіў вопратку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарыва́ць I несов.

1. (кончать рвать, срывать что-л.) дорыва́ть; см. дарва́ць 1;

2. разг. (окончательно изнашивать — об одежде, обуви) дорыва́ть

дарыва́ць II несов. (рылом — о животных) дорыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)