дараза́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дараза́нне
Р. дараза́ння
Д. дараза́нню
В. дараза́нне
Т. дараза́ннем
М. дараза́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дараза́нне ср.

1. доре́зывание;

2. прире́зывание; прире́з м., прире́зка ж.;

1, 2 см. дараза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дараза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. даразаць — дарэзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарэ́званне ср., см. дараза́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

допи́ливание дапіло́ўванне, -ння ср., дараза́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доре́зывание дараза́нне, -ння ср., дарэ́званне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доре́зка ж., прост. дараза́нне, -ння ср., дарэ́званне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)