дара́дчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дара́дчыца дара́дчыцы
Р. дара́дчыцы дара́дчыц
Д. дара́дчыцы дара́дчыцам
В. дара́дчыцу дара́дчыц
Т. дара́дчыцай
дара́дчыцаю		 дара́дчыцамі
М. дара́дчыцы дара́дчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дара́дчыца ж. сове́тчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дара́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да дарадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дара́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто дае парады.

Цікавы і дасведчаны д.

|| ж. дара́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сове́тница дара́дчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сове́тчица дара́дчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пара́дніца ж., разг., см. дара́дчыца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)